ما قطره ای از وجود بی کران خدا هستیم و باید به سوی او برگردیم. به این جهت اگر مسیری که برای زندگی انتخاب می کنیم به خدا منتهی نشود باعث هلاکت ونابودی ما خواهد شد. اما اینکه چگونه بدانیم که حرکت ما منتهی به خدا می شود یانه، علامت و نشانه اش خشنودی و خشم خدای متعال است. برای همین خیلی مهم است اینکه انسان بداند خدایش از او راضی است یا ناراضی. چرا که فهمیدن رضایت پروردگار مایه آرامش، امید و حرکت بیشتر، و درک ناخشنودی او عاملی برای بازگشت، اصلاح و توبه است.
اما، چگونه می توان خشنودی و ناخشنودی خدای مهربان خود را فهمید؟ چه ملاک و میزانی برای کسب آگاهی از آن وجود دارد؟ با چه معیاری می توان اعمال خود را سنجید و نتیجه گرفت؟
بهتر است از پیامبر رحمت صلی الله علیه و آله بشنویم که فرمود:
خداوند با خشم فاطمه، خشمگین و با رضایتش، راضى مى گردد.
آرى، فاطمه همان کسی است که قهرش معیار قهر و خوشنودى اش، ملاک خوشنودى خداست.
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها حبیبه خدا بود که برترین خلایق، پیامبر خدا صلی الله علیه و آله، به احترام او تمام قد بلند می شد و بر دستانش بوسه می زد. البته این همه احترام پیامبر نه به این خاطر که حضرت فاطمه علیهاالسلام دخترش بود، بلکه او را بنده ای فانی در خدا و محبوبه خدا و آیینه تمام نماى جمال و جلال کبریایى می دانست.
به راستی حضرت زهرا علیهاالسلام از چه کسانی راضی و خشنود است؟ به یقین کسانی که مورد رضایت آن حضرت می باشند همان کسانی هستند که در روز قیامت مورد شفاعت حضرت قرار می گیرند. آنها فاطمیون و شیعیان فاطمه علیهاالسلام هستند که شفیعه محشر آنها را همچو ریگ های صحرا از میان محشر پیدا نموده و شفاعت شان می کند و تا بهشت رهنمونشان می شود. اما شیعیانش چه کسانی هستند و چه ویژگی هایی دارند بهتر است گوش دل به مهربانترین مادر سپرده شودکه فرمود:
اگر به آنچه ما امر می‌کنیم عمل کنید و از آنچه تو را نهی می‌کنیم پرهیز کنید از شیعیان ما هستی و الا خیر. حال که اینگونه است باید خود را با این فرمایش گهربار حضرت زهرا علیهاالسلام بسنجیم. اعمال خود را باید محاسبه کنیم و با این کلام نورانی حضرت مقایسه کنیم. ببینیم گفتار، رفتار و افکار ما بر اساس نظرات اهل بیت علیهم السلام می باشد یا نه؟ هر کدام که از اعمال ما طبق نظر آن بزرگواران است خدا را شکر گوییم و هر کدام مخالف نظر و رضایت آنان است را تر ک کنیم.
